Van grens naar grens

Jaaa daar is weer een verhaaltje. Dit is ongeveer mijn reis door laos. Ik ben nogal zeker dat ik iets vergeten ben maar dat krijg je als je zolang niet schrijft maar in de tussentijd wel zoooveel meemaakt. Ik hoop dat jullie het weer leuk vinden om te lezen.
Op naar laos!
We staan vroeg op. Mijn reisgenoot haalt ergens een croissantje terwijl ik alle spullen inpak. We lopen naar het busstation. Daar staat een heel oud busje. Heel lokaal. We stappen in. Bagage gaat achterin. We hebben hele krappe stoelen maar wel een stuk of 6 voor ons twee. Grappig is dat de deuren niet dicht gaan. Evenals de ramen. De stoelen zitten niet vast en alles kraakt. Toch vinden we het geweldig. Het is een hele bijzondere ervaring zon lokale bus. Er stappen op de meeste rare plekken mensen in en uit. Bepakt als ezeltjes liften ze een uurtje mee. We worden ergens gedropt. Nu neem je een tuk tuk naar de grens. Die delen we met een brits meisje. Een lange serieuze snelweg. De grens is makkelijk. We moeten dollars kopen voor ons visum en voor het busticket. We moeten namelijk een bus nemen door niemands land naar de het gebouw waar je je visum aanvraagt. De paspoortcontrolle gaat niet heel serieus. De man maakt grapjes over valentijnsdag en blijkt blij te zijn eindelijk wat te doen te hebben. Het is niet druk namelijk. De busrit is zon 5 minuten. Daar moet je een formuliertje invullen en je pasfoto geven. Geen tien minuten later krijg je je paspoort en je visum terug. Welkom in Laos. Ik weet helemaal niks van Laos want het plan om naar Laos te gaan is nooit in men hoofd opgekomen. Dus spannend! We nemen een tuk tuk naar de stad waar ons hostel is. De weg erheen is echt even wennen. Koeien op de weg. Bruggetjes van een paar houten plankjes. En heel veel franse en communistische invloeden. Overal hangt de communistische vlag en de huisjes zijn gestuct met mooie balkonnetjes. Ook kan je overal een baguette halen en croissantjes. Ee komen aan in de hoofdstraat. Een paar restaurantjes. Ons hotel is heel simpel. Een viezig kamertje met niet echt stroom en niet echt warm water. De wcbak is los en lakens zijn niet echt schoon. De gordijnen zijn beschimmeld en de airco werkt niet. Maar toch doen ee het want de andere hotels zijn niet te betalen. Even slikken maar ik zet me erover heen. We gaan ergens wat eten maar eerst lopen we even naar de haven om boottickets te kopen voor de boot naar luang phrabang. Stukkie lopen maar we komen er. Leuk is dat de ticketverkoop al gestopt is. We moeten morgen ochtend vroeg terug komen. We lopen terug naar een restaurantje. Daar duurt het echt heel lamg voor we mogen bestellen. Gelukkig is het knoflook brood lekker want de rest is niet te eten. We gaan weer niet heel slapen.

Op naar Luang phrabang.
Mijn reisgenoot staat vroeg op om naar de ticket verkoop te lopen. Ik blijf liggen want ik voel me niet heel lekker. Als hij terug komt gaan we ergens een broodje eten en we halen 3 broodjes nutella om mee te nemen voor op de boot want het is twee dagen varen. Dag 1 is 7 uur varen en dag twee net zoiets. Lange dagen dus. We zitten achter een heel aardig nederlands koppel op de boot. De stoelen zijn niet heel chill maar het had erger gekunt. Ruim ander half uur te laat vertrekt de boot dan eindelijk. We varen op nog best een redelijk tempo door het prachtigge landschap van laos. Hat landschap bestaat uit enorm hoge bergen een veel stranden bezaait met koeien. Als ik links van mij kijk na een hakf uurtje krijg ik wel even de schrik van mijn leven als ik een dode man in het water zie drijven... Ik ben dan ook stom verbaast dat ik de enigge lijk te zijn op de hele boot (zon 150 mensen zitten op zon boot) want niemand anders lijkt geschrokken of lijkt het ergens te willen aangeven.. Apart weer. We varen door. Zo nu en dan stoppen we bij een klein inheems dorpje om wat locals af te zetten. We boeken op de boot ook gelijk een hotel kamer. We overnachten. Et de rest van de bootpassagiers in pakbeng. Een dorpje wat op de vaarroute ligt. Als we aankomen is het nog even een gevecht om je backpack te krijgen. Maar we hebben ze. Ja en ga dan maar tussen de schreeuwende locals die ene vinden die hoort bij jou hotel. Duurde even maar gevodne. In een pick up truck worden we naar ons hotel gebracht. De kamer is heel netjes voor laotiaanse begrippen. We dumpen onze spullen en gaan dan opzoek naar een eettentje. We komen terecht bij een indiaans restautantje. Daar bestellen we van alles. Voornamelijk curry met een soort van brood. Lekker! Dan gaan we terug naar ins hotel. We kijken nog een filmpje en ik wordt heerlijk midden in de nacht wakker gemaakt omdat mijn reisgenoot ajax moet kijken om 4 uur snachts. Ik als amsterdammer moet natuurlijk ook even kijken maar ik ben zo moe dat ik tien minuten in de wedstrijd weer in slaap val.
Volgende dag moeten we om 9 uur bij de boot zijn. Vroeg. Ook leuk dat mijn reisgenoot, die dus weinig heeft geslapen, totaal zijn bed niet uit kan komen. En jahoor we lopen veel te laat naar de boot toe. Snel ergens broodjes halen voor op de boot en dan naar beneden sprintem met al onze bagage. Leuk... Nog leuker, we hebben geen zitplaatsen. Alles zit vol. we zijn dan ook heel blij als een koppel van de boot afgaat en wij in hun plaatsen mogen zitten. Heerlijk. 3 stoelen voor ons zelf. We zitten heerlijk. De dag is lang, vermoeiend maar heel mooi. We komen aan in luang phrabang en vooral ik ben helemaal gebroken. Een lange trap op en daar moet je een kaartje kopen voor de tuktuk. Deze brengt je in een half uurtje naar het centrum. Wij hebben nog geen hostel geboekt dus hoepn maar gewoon dat we daar iets vinden. De tuktuk rijdt voor tuktuk- begrippen erg langzaam. We worden gedropt vlak voor de mainstreet op een kruising. Daar wordt ons al gelijk een accomedatie aangeboden maar deze slaan we af. Eerst zelf zoeken. Mijn reisgenoot zoekt op zijn appje op waar een aantal hostels zitten. We vinden een guesthouse op zon 5 minuten lopen van de mainstreet. In het guesthouse checken voor ons twee mensen in die er al eens eerder waren geweest. Zij geven aan dat dit guesthouse 1 van de goedkoopste is en ook gewoon goed. Ik ben eigenlijk te moe om nog veel verder te zoeken dus we boeken er twee nachten. Onze kamer is klein. Het bed zit vast tussen twee muren, in de badkamer zit de kraan los en er hangt geen spiegel. De airco werkt niet echt maar de ventilator wel. De lanks zien er viezig uit en de gordijnen zijn stoffig. Gelukkig kunnen de ramen open. Prima. Veel beter zal het niet worden als je een beetje betaalbaar wil zitten en op een goede locatie. We hebben allebei honger dus Lopen we naar de mainstreet opzoek naar een restaurantje. Daar worden we verrast door de enorme nightmarket die de gehele mainstreet inneemt. De markt heeft veel weg van een soort koningsdag. De locals zitten op de grond op kleedjes met al hun spullejtes uitgestalt. Er staan niet echt prijsjes bij. Logisch wantg dit moet je in onderhandeling regelen. Ben ik niet goed in. We lopen de hele markt af tot we bij de restaurantjes komen. We kiezen een italiaans achtig tentje waar veel mensen zitten. Moet wel goed zijn. Beide nemen we een pizza. Hoeveel kun je daar aan verpesten?... Nou echt deze tent wist alles eraan te verpesten. De bodem bestond uit een soort filodeeg gedrenkt in vet. Daar boven op een soort ketchup met drie rauwe plakjes salami en een hele berg paprika terwijl ik nog zo expliciet had gevraagt of ze de paprika weg wilde laten. Nou we nemen een paar hebben een paar happen genomen voor de show en dan snel weg. Buikpijn. Snel terug naar ons hotel. Daar nemen we beide een douche die verrassend genoeg warm is. Dan lekker slapen.

Dag 1 in Luang Phrabang.
Wat is er te doen en wat is handig. Alles uitzoeken. We ontbijten ergens met een broodje kip en dan lopen we langs een aantal reisbureaus. Tripjes boeken zijn echter nogal duur. Ik voel me ook ontzettend ziek. Mijn reisgenoot besluit om een fiets te huren en een stukje te fietsen. Ik ga echter terug mijn bed in. Mijn dag is dus niet heel spannend. In de avond eten we ergens een patatje.
Dag 2
Vandaag voel ik me ietsje beter. We willen wat doen. De tours zijn allemaal nogal prijzig dus besluiten we om een scooter te huren. We gaan naar de waterval rijden. Een mooie rit door het landschap van laos. Onderweg stoppen we even bij een barretje aan de Mekong rivier. We drinken er even wat en genieten van het uitzicht. De rivier is hier echt heel breedt dus dat is heel vet. We rijden verder. We komen aan bij een heel mooi aangelegd park. Het weer is goed. Je betaald een paar euro voor de toegang. Omdat de waterval misschien wel de grootste toeristische atractie is in Laos is het dan ook niet rustig. Overspoelt met chinezen en europeanen. In het begin kunnen we kijken naar een groot aantal zwarte beren verspreid over een aantal grote kooien. Dan de watervallen. Het zijn een aantal grote poeltjes waar je in kunt zwemmen. Het water komt vN een groter waterval hoger op de berg en vult de zwempoeltjes met helderblauw water. We lopen omhoog langs alle poeltjes. Helemaal boven worden we verrast door een prachtigge waterval. Natuurlijk willen we nog verder omhoog. Dat kan. Naja kan.... Klimmen dus.er is niet echt een pad of iets aangelegt dus door het bos klim je een beetje ongemakkelijk in een klein halfuurtje omhoog. Boven hebben we een heel mooi uitzicht. Super gaaf natuurlijk. Maar dan moet je nog naar beneden. Nou en dat is dus even mooi moeilijk en gevaarlijk over een stijl zandpaadje. Allebei vallen we een aantal keer net niet maar het scheeld niet veel. Blij om beneden te zijn. Inmiddels gaat het park al bijna sluiten dus zijn de poeltjes vrijwel leeg. Das mooi want dat maakt de foto een stuk leuker! We lopen het park uit. Drinken ergens een flesje fant in het gezelschap van een hele zieligge hond en en dan beginnen we maar weer aan de terugreis. De terugreis is wat leuker omdat het nu wat drukker is op straat. Er is dus een stuk meer te zien. Grappig is dat de navigatie ermee gestopt is dus we maar gewoon hopen dat we onderweg een keer wat herkennen. Gelukkig zijn de wegen er niet heel i gewikkeld en al smel hereknene we het tankstation. Tanken is overiggens totaaaaal niet duur en wij hebben verbazend genoeg 3 volle dagen grote afstanden kunnen rijden, op 1 tank. We rijden terug naar ons hostel en rusten even uit. We nemen een douche en gaan dan op zoek naar een restaurant. We eten bij een leuk italiaans restaurantje aan de rivier. Daar heel handig wifi. Dat komt mijn reisgenoot goed uit want die moet natuurlijk ajax kijken. Na het eten blijft hij dan ook met zijn biertje zitten terwijl ik naar de nightmarket ga opzoek naar wat souvenirtjes. Nou ben ik dus eht een pietlut als het gaat over het omrekenen van eenheden naar euros. Thaise bath had ik in iddels wel door maar hier hebben ze laos kip. En dat is echt even heel anders. Ik heb dan ook pas door dat ik voor vrijwel elk magneetje teveel heb betaald als ik terug kom bij de italiaan en mijn reisgenoot mij vrolijk uitlacht om de prijsen die ik noem. Ik weet even niet meer of ajax nou won of niet maar mijn reisgenoot blijft nog even de wedstrijd kijken terwijl ik terug ga naar het hotel.

Dag 3 in Luang Phrabang
We willen wat doen. Maar wat... Weetje wat, we gaan wel gewoon rijden en we zien wel waar we komen. Op de scooter. Zonnebrand op, en rijden maar. We komen terecht op een super mooie weg. We stoppen even bij een backpackers camping om te kijken hoe dat is. Heel grappig aangelegd. Met bamboe zijn een soort kleine hutjes/overkappingkjes gemaakt waar je je matje op kan leggen. De hutjes zijn gebouwd in en om de rivier heen. Hele vette locatie want het uitzicht is echt geweldig. We rijden verder door een gigantisch mooi berglandschap. Onderweg rijden we door kleine dorpjes waar we overal vreemd worden aangekeken en zo nu en daan worden begroet. We rijden ook lang verrassend veel scholen. De scholen zijn gemaakt op het warme weer want tussen de muren van de llaslokalen en de platen die het dak worden zit ruim een meter ruimte waardoor er altijd frisse lucht naar binnen kan. Er zitten dan ook geen ramen in de gebouwtjes. Ook verbazen we ons over de grote aantallen enorme tankstations die we tegenkomen. Super moderne, grote nette aangelegde tankstations in the middele of nowhere waar den 4 werknemers zitten te wachten op hun plastic stoeltjes op klanten. Dat wordt lang wachten want tijdens het uur dat we al aan het rijden zijn zijn we misschien maar 3 andere voertuigen tegengekomen. Als alle scootertjes zo zuinig rijden als die van ons dan hebben ze zomaar een week geen werk. We stoppen evene om te kijken waar we nou eigenlijk rijden. We blijken niet ver van een stadje te zijn. Laten we dan maar daarheen rijden. Het stadjes blijkt niet veel voor te stellen . We gaan ergens wat drinken met een uitzicht op een soort project wijk. Iets wat we nog nergens hebben geizen, een enorme wijk van dezelfde kleine huisjes. Het gaat pm een community project. We rijden er even doorheen maar hebben al heel snel door dat dat niet echt de bedoeling is. We geen terug rijden. Onderweg komen we langs een bord die een waterval aangeeft. Toch maar even kijken. Over een hobbelig weggetje komen we aan bij een dorpje waar we eerst toegang moeten betalen voor een soort parkeerplaats. We lopen het dorpje in als we er achterkomen dat je met een bootje naar de waterval gebracht moet worden, die ligt namelijk aan de overkant van de rivier. Weer geld betalen. Nog nergens in azie hebben we twee keer geld moeten betalen voor een toeristische atractie. Onze verwachtingen zijn dan ook hoog. We worden in een klein wankel bootje gezet. Na meerdere pogingen werkt de motor dan eindelijk. We varen 5minuutjes om aan te leggen bij wat ooit waarschijnlijk een toeristische trekplijster geweest moet zijn. We lopen een paar trappen op om bij een balie aan te komen en jahoor, ook hier moeten we betalen. Nou we zijn nou al zover, laten we maar gewoon betalen. Het park oogt heel verlaten en vervallen. In een hoekje zien we een paar hele kleine betonnen kooitjes waar in een paar hele zieligge aapjes zijn opgesloten. Dan lopen we een belgisch kopllen tegemoet, die vragen of we de waterval al hebben gezien. Nee..' Nou' lachen ze, 'verwacht niet teveel, het slaat helemaal nergens op." Oh god daar waren we al bang voor. Toch gaan we even kijken. We lopen een paar trappen. Op om indderdaad aan te komen bij een soort zielig staaltje water wat uit een grote plastisch buis naar beneden komt stromen. Aan dgr ote van het park en aan de fotos te zien had het heel indrukwekkend kunnen zijn als er tien keer zoveel water was geweest. Maar het is het droogseizoen dus de vele poeltjes waar water in had kunnen zitten staan nu leeg. Heel teleurgesteld gaan we terug. We voelen ons natuurlijk een beetje opgelicht. Achteraf he
Adden we natuurlijke kunnen zien aankomen dat het nergens op zou slaan. We waren de neigge toeristen en alles was vervallen. Toch jammer. Terug met het bootje en weer naar de scooter lopen. Dan moeten we nog een heel end terug rijden naar ons hotel. We nemen een andere weg. Het koelt ondertussen erg af dus met kippenvel rijden we weer terug naar de stad. Daar aangekomen eten we wat en dan weer lekker slapen.

Dag 4 in Luang Phrabang
Tijdens ons baquetjes met kip ontbijtje besluiten se een plan te maken. Waar gaan we nu heen... We willen naar het zuiden, naar de hoofdstad vientianen. Volgens veel websites is er niet veel te doen in de stad maar is het wel een handigge stop als je daarna door naar het zuiden wil. Dus zoeken we op hoe je er het makkelijkst heen kan. met een busje dus. Dat is niet goedkoop alleen. Toch doen? We hebben bijna bpgeboekt als ik op facebook een bericht lees van de overheid. VermEidt de weg tussen Luang Phrabang en vientiane indien mogelijk jnverband met terrostisten. Eerder die week blijkt er voor de derde keer een schietoartij te zijn geweest op een busje toeristen. Mijn reisgenoot gelooft het allemaal niet zo maar ik voel me er niet prettig bij. Dus veranderen we de plannen. Onhamdig aan Luang Phrabang is dat er omheen niet veel ligt. Je moet dus of 12 uur of langer in een locaal busje zitten zweten of je moet het land uit met het vliegtuig. We kiezen voor het laatste. We boeken een vlucht naar Hanoi, de hoofdstad van vietnam. We vragen ons visum aan waar we eiegenlijk een beetje laat meezijn maar op hoop van zegen dat we die op tijd hebben. Over twee dagen vertrekken we. Ik ben super blij natuurlijk dat ik tegen alle verwachtingen in ook nog naar vietnam ga! Super vet. Die dag doen we verder niet zoveel. We lopen nog een keer samen over de nightmarket en eten ergens bij een wat duurder restaurantje.

Dag 5 in Luang Phrabang en het vertrek op dag 6
De stad hebben we inmiddels wel gezien en tja wat is er nog meer. In de omgeving kan je vooral veel dingen doen die wij niet willen doen of al hebben gedaan in Thailand. We doen dan ook niet veel. We kijken een filmpje, lopen nog een rondje en zoeken wat info op over hanoi. We spelen een paar spelletjes kaarten. op de zesde dag vliegen we naar hanoi. Een beetje laat bedenken we ons dat we onze visum applicaties en tickets nog moeten uitprinten. Dat rgelend mijn reisgenoot natuurlijk wel even snel. Ik wacht netjes op de tuktuk. Mijn reisgenoot is net terug als we netjes optijd worden opgehaalt en naar de luchthaven worden gebracht. De luchthaven is heel klein en we zijn er dan ook natuurlijk veel en veel te vroeg. Zweedse puzzeltjes maken dan maar. Dan kunnen we eindelijk inchecken en door de duane heen. Minn reisgenoot moet even 5 aanstekers inleveren en is zijn visumformuliertje kwijt. Gelukkig hebben we alle tijd. Als ik het vliegtuigje zie waarmee we moeten vliegen slaat echter bij mij de paniek toe. Het is een klein vliegtuigje met propellors. Ik wil niet meer. Mijn reisgenoot maakt natuurlijk dankbaar gebruik van mijn angst en legt mij even alle doemscenarios voor. Niet heel vrolijk stappen we toch het vliegtuigje in met nog 30 andere. De vlucht is kort en verrassend genoeg best wel prima. We vliegen niet echt hoog dus ik kan lekker naar buiten kijken. Ik zie dan ook hoe we het slechte weer in vliegen. In Hanoi is het koud en grauw. We landen en moeten met een busje naar de aankomst hal. Dar komen we er achter dat we het visum met dollars moeten betalen. Ja dat hadden we kunnen weten. Opzoek naar een automaat die dollars heeft. T duurt even maar we vinden het. Dan moeten we bij balie 1 eerst onze paspoorten en vium application letters inleveren. Dan in een rij gaan staan. In de rij ontmoeten we een heel aardig nederlands koppen. Daar kletsen we even mee. Leuk is hoe ze een foto van je paspoort op een groot scherm afbeelden en vervolgens in een heel bijzonder je naam omroepen. Met je privacy wordt dus weinig rekening gehouden maar we kunnen vooral erg lachen om de uitspraken van onze nederlandse namen. Alleen mijn reisgenoot wordt echter omgeroepen en die heeft ook gelijk mijn visum klaar. We moeten nog 1 controlle door. Gaat goed. We zijn in Vietnam!